My rodzice, a nawet szerzej – ludzie, źle znosimy sprzeciw. Trudno jest nam pogodzić się z myślą, że ktoś, zwłaszcza dziecko, odmawia, zaprzecza, poddaje w wątpliwość. Tak jesteśmy wychowani, a może zaprogramowani przez matkę naturę, że częściej bronimy własnego zdania, niż zastanawiamy czy ktoś inny nie ma racji. Też jestem mamą i znam smak porażki zawartej w tym krótkim słowie. Załóż spodnie – nie. Przejdźmy przez ulicę za rękę – nie. Zrób zadanie domowe – nie. Daj wujkowi buziaka…

Jesteśmy zafiksowani na punkcie własnej racji, ale też wychowywani w kulcie autorytetów, którym musimy podporządkować własną wolę. Nie chcę tego dla moich dzieci, a kiedy skończysz czytać ten wpis – jestem pewna – Ty też nie będziesz chciała.

Tylko nie mów nikomu.

Tak, jestem tym filmem zdruzgotana. Tym, że w dorosłych ludziach nadal są te dziecięce emocje. Że ktokolwiek może chcieć zrobić krzywdę najmłodszym, ale nie będę Wam pisać o pedofilii w żadnej grupie zawodowej. Nie będę Was uświadamiać, jak ogromne zło czyha czasem tuż obok nas, za rogiem, w szkole, w bezpiecznej przystani. Mam nadzieję, że to wiecie. Mam natomiast do przekazania rzecz o wiele ważniejszą.

Jeśli jesteś tatą lub mamą, prędzej czy później zmierzysz się z odmową dziecka. Będzie odmawiało obiadu, założenia czapki albo udziału w przyjęciu urodzinowym babci. Będzie odmawiało wiele razy, ale zamiast frustrować się i martwić, zaakceptuj to, że Twój maluch bardzo potrzebuje…możliwości odmowy. Potrzebuje słowa NIE, żeby pokazać swoją odrębność, własne zdanie, żeby zaznaczyć niewidzialną linią strefę, w której czuje się komfortowo.

Sztuka odmawiania.

W moim domu nie rozmawiało się na wiele tematów, nigdy nie słyszałam słowa pedofil. Pamiętam tylko jakieś drobne ostrzeżenia, których w sytuacji zagrożenia prawdopodobnie i tak bym sobie nie przypomniała. Jako dziecko czułam, że oczekuje się ode mnie uległości. Mój sprzeciw był ignorowany na przykład w szkole. Dziewczynki w latach 90. musiały być grzeczne, układne i przytakujące. W wielu domach nadal muszą.

To rolą nas, jako rodziców, jest nauczenie dziecka, że jest odrębnym człowiekiem i ma prawo – niezależnie od wieku – powiedzieć NIE. Wbrew pozorom, to wcale nie oznacza, że my musimy się na wszystko godzić, a maluch będzie wchodził nam na głowę. Nie ma bezstresowego wychowania, ale musi być dialog.

Dla trzylatka wystarczającą informacją jest nazwanie części jego ciała i okazywanie szacunku. Spytasz jak okazać szacunek trzylatkowi? Nie mów mu, że musi dać komukolwiek buziaka, podać rękę, odwzajemnić uścisk. Bywa, że dorośli nie czują się w takiej sytuacji komfortowo, a co dopiero maluch poznający świat.

Czterolatek ma prawo odczuwać wstyd i skrępowanie (to w każdym wieku, ale chcę nakreślić emocje, z którymi możesz się spotkać) w różnych sytuacjach. Nie trzeba zawstydzać go jeszcze bardziej „przestań się już tak chować! Daj buziaka wujkowi!”.

Pięciolatek zrozumie już, że nikt nie powinien go dotykać i że są strefy ciała, które są przeznaczone tylko dla niego. Nie mówcie mi, proszę (takie głosy się pojawiły), że dziecko z tym komunikatem nie będzie umieć w przyszłości wejść w relację intymną z drugą dorosłą osobą. Wręcz przeciwnie, tylko rozmowy niech się nie kończą na tych pięciu latkach ;).

Siedmiolatek powinien wiedzieć, jakie sytuacje mogą stanowić dla niego zagrożenie oraz jakie zachowanie jest nieodpowiednie. I powiedzmy to sobie raz na zawsze – istnieją zawody związane ze zwiększonym progiem zaufania – na to też powinniśmy uczulać. Każdemu, w sytuacji potencjalnie niebezpiecznej, można powiedzieć NIE. Dążmy do tego, by niezależnie od okoliczności, dziecko nie bało się przyjść do nas i powiedzieć, co je trapi.

Moi synowie mają 3 i 6 lat. Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której ktoś ich krzywdzi, a oni chowają w sobie emocje i nikomu o tym nie mówią. Świadomość, że ja w ich wieku tego nie wiedziałam smuci mnie, ale jest też ogromną nauczką. Nadal nie lubię, kiedy mają dzień na NIE, ale wiem, że każda ich odmowa i zaznaczenie swojego zdania jest bardzo potrzebne.

Wierzę, że ten tekst jest ważny i potrzebny. Udostępnij go.