Angielską pogodę można lubić albo nienawidzić. Można też się z nią pogodzić i, prawdę mówiąc, jeśli chcemy tu spędzić więcej niż rok, a nie cierpimy deszczu i wiatru, warto to zrobić dla zdrowia psychicznego. Oprócz pogody, czynnikami determinującymi listę mojego niezbędnika są ludzie, miejsce zamieszkania i nasze przyzwyczajenia np. żywieniowe.

1. Kalosze, prochowiec i parasol.

Duży parasol. I folia przeciwdeszczowa do wózka. I ubezpieczenie na wypadek utonięcia. Nie jest przesadą ani kłamstwem kiedy słyszysz, że Anglia to deszczowy kraj. W mojej (skromnej) kolekcji butów nigdy nie było kaloszy (nie liczę gumiaków używanych przy koszeniu trawnika). Nawet jako mała dziewczynka skakałam przez kałuże w tenisówkach albo adidasach, nikomu nie przeszkadzały przemoczone skarpetki. Po przeszło siedmiu miesiącach w Wielkiej Brytanii, pogodziłam się z faktem, że kaloszy nie uniknę. Zamówiłam sobie całkiem ładne, czarne, z kokardką ;). Porządnego płaszcza przeciwdeszczowego ani parasola do tej pory nie znalazłam. Well…

2. Masz ulubiony chleb?

To już go nie masz. Kiedy przypomnę sobie poranki spędzone w długim ogonku przed prywatną piekarnią przy placu Bema we Wrocławiu, już nic nie jest takie samo. Ten miąższ, ta skórka, ten zapach. Naprawdę smaczny chleb jem tylko wtedy gdy rodzice zapakują go do podręcznej walizki i do mnie przywiozą. Owszem, da się w Anglii kupić smaczne pieczywo i warto go szukać. Nie będzie Ci smakowało tak samo jak „nasze’, nie będzie nawet naszego przypominało, ale może rozsmakujesz się w czymś nowym? W końcu „inne” nie znaczy „gorsze”.

3. Gruby Duży portfel.

Jeśli dysponujesz jedynie niewielką portmonetką, szybko poszukaj porządnej nerki. Albo dwóch. Długo nie mogłam się przyzwyczaić do większych niż polskie banknotów. Ale to jeszcze nic. Angielskie monety są wielkie i ciężkie. 10 funtów w drobniakach (które wystarczają na bardzo, bardzo małe zakupy spożywcze) ledwo się mieści w przegródce. Najlepszy wynalazek to maszynki do zamiany drobniaków na grubsze pieniądze.

4. Zmień myślenie.

Wszyscy wiedzą, że w Anglii życie toczy się na odwrót. Ruch jest lewostronny, dzieci zamiast w marcu rodzą się w listopadzie ;), a sąsiedzi potrafią być naprawdę mili. Nie możesz jednak niczego zakładać z góry. Na przykład, że jeśli masz zielone światło, nic Cię nie przejedzie – sprawdź najpierw czy wszystkie samochody się zatrzymały, bo zdarza się że wolą jechać. Czerwone światło dla pieszych to tylko ostrzeżenie, nawet pulicaje przemykają na czerwonym, kiedy daleko hen nic nie jedzie, bo w związku z powyższym (patrz: zielone światło) czasami w ten sposób jest bezpieczniej. I ponoć nie grozi za to mandat. Jeśli nie wiesz, w którą stronę patrzeć zanim wleziesz na jezdnię, popatrz pod nogi – bardzo często znajdziesz tam napis, który Ci pomoże. Anglik witający Cię słowami „Hi love” naprawdę nic do Ciebie nie ma, prawdopodobnie nie jest lokalnym gwałcicielem ani mordercą, po prostu jest miły.

5. Uczyłaś się w szkole angielskiego? 

Dobrze, chociaż zapewne zmarnowałaś mnóstwo czasu. Świetnie jeśli znasz gramatykę, ale wymowy nauczysz się na miejscu. Nie wiem, w którym regionie Anglicy mówią jak Anglicy, ale na pewno nie są to okolice Manchesteru. To powie Ci każdy. Trochę, jakbyś znajdowała się na Śląsku i wszyscy mówili gwarą. Pamiętam nasz pierwszy dzień w Anglii. Taksówkarz zapytał, gdzie dokładnie jedziemy itede, a ja zamiast odpowiedzieć, stałam w szoku i swój pytający wzrok skierowałam na dziecko, potem na męża (kiedy zorientowałam się, że dziecko po angielsku jeszcze ani be, ani me). Po miesiącu ledwie zrozumiałam faceta, który w baaaardzo zawoalowany sposób proponował mi umycie okien. Po dwóch rozumiałam znacznie więcej, choć ciągle mnie śmieszyło much wymawiane jako mocz.  Na szczęście, po siedmiu, jestem jako-tako osłuchana, co jest kluczem do rozumienia czegokolwiek. Bo przecież nie wystarczy słuchać, czasem wypadałoby jeszcze coś powiedzieć.

6. Załóż dzienniczek zaskoczeń.

Wymieniłam już kilka w poprzednim wpisie o emigracji, ale ciągle przypominają mi się nowe rzeczy. Na przykład to, że w przeciągu siedmiu miesięcy nie mogę sobie przypomnieć ani jednego bardzo, ale to bardzo brudnego samochodu. W zasadzie jedno „bardzo” by wystarczyło. Serio, myjnie w moim mieście są oblegane nawet w czasie deszczu. Ponadto, Anglicy chyba nie należą do gatunku złotych rączek, w przeciwieństwie do nas, Polaków. Kupowaliśmy kilka dni temu nową wykładzinę na schody. Wszystko skrupulatnie pomierzyliśmy, już prawie kupiliśmy klej, tymczasem nikomu nie przyszło do głowy że chcemy robić to sami, bo oferta hurtowni zakładała i pomiary i wymianę. Całe szczęście, bo już trochę się bałam tego dziubdziania i przycinania.

7.Pokłady cierpliwości w wydeptywaniu własnych ścieżek.

Wciąż nie mogę uwierzyć, że przez okrągły miesiąc robiłam z Antkiem dwa razy dłuższą trasę do supermarketu tylko dlatego, że niepewnie się czułam wchodząc w podwórka między budynkami. Tymczasem okazało się, że to nie tylko krótsza ale i bezpieczniejsza trasa, na której nie muszę ciągle pilnować żeby syn nie wpadł pod ciężarówkę. Obrałam strategię kręgów. Zataczaliśmy coraz większe i poznawaliśmy okolicę. Zajęło nam to trochę czasu. Na koniec i tak się okazało, że wszystkie drogi prowadzą na…plac zabaw.