Jakże się cieszę. Nie z wyprzedaży, nowej książki ani wygranej w totolotka (niestety). Cieszę się, że przyszło mi żyć i wychowywać dziecko w czasie, kiedy ubrania z second hand nie są powodem do wstydu. W końcu! To już nie hańba tylko moda. Bo jeszcze 15 lat temu…second-hand dla większości był obciachem.

15 lat temu moi drodzy, wyglądało to trochę inaczej. Mało kto przyznawał się do robienia zakupów w takim miejscu. Pytania o posiadaną garderobę zbywało się mruknięciem, że to tam gdzieś, sklepu już nie ma albo wręcz masz tę rzecz od dłuższego czasu, nie pamiętasz skąd. Był to taki czas, w którym byłam doskonale obcykana z większością wrocławskich lumpeksów. Dostawy, wybór, oferta – wszystko w małym palcu. Bo to lubiłam i lubię. Bo lumpeks to miejsce, w którym odkrywam w sobie instynkt łowcy. Bo nie sztuka buszować po wyprzedażach w centrum handlowym i łowić okazje (to też lubię!), w których będzie potem chodziło pół miasta. Albo ćwierć, w najlepszym wypadku. SH daje coś więcej. Możliwość znalezienia perełki, wyróżnienia się, a także kupienia czegoś świetnego jakościowo za grosze. Przykład? Proszę bardzo, kupiłam ostatnio piękną bluzkę. W 100% z jedwabiu, z seksownym rozporkiem na plecach. Możecie zgadywać ile kosztowała, podpowiem że więcej wydałam na paliwo.

Śmiało mogę podzielić znajomych na tych, którzy nie widzą obciachu w kupowaniu w lumpeksie i tych, dla których to straszny wstyd, syf i generalnie malaria. Dla mnie, choć mogę ostatecznie zrozumieć awersję do ubierania ubrań po kimś, to fajny sposób na zaoszczędzenie kasy i posiadanie czegoś innego niż reszta. Nie bez powodu na niektórych blogach modowych, lifestylowych, parentingowych w podpisach pod zdjęciami przy najciekawszych sztukach nie widnieje marka tylko ten tajemniczy skrót „sh”. Dla tych, co to ich brzydzi wszystko i wszyscy – po pierwsze te ciuchy się pierze. Można nawet 2 razy. I przeprasować, w końcu nie zaszkodzi. Sama staram się wybierać ubrania, które nie noszą żadnych śladów użytkowania (bo po co mi takie?) albo wręcz mają metki. Niejednokrotnie udało się kupić nówki, nieśmigane :). Po drugie, w sieciówkach przymierzamy ubrania i też nie wiemy ile i jakich osób wcześniej miało je na sobie. Trzeba trochę wyluzować.

Pewnego pięknego dnia, prawie rok temu, urodził się Budzik (czas popełnić post o podziale czasu na „przed Budzikiem” i „po Budziku”) i zapotrzebowanie na małe, fajne ubrania wzrosło. Nie ma sensu wydawać fortuny na szmatki, z których dziecko wyrasta w kilka tygodni. Czasem zaszalejemy, bo jednak wychodzimy z założenia, że wszystko zostanie dla kolejnego/kolejnych dzieci. Nie mniej rozmiar zmienia się w zatrważającym tempie! Dlatego zakładam młodemu ciuchy na długo przed tym, jak do nich dorośnie – w ten sposób mogę się nimi dłużej cieszyć.

Ostatnie zakupy, żeby wakacje były Francja-elegancja. Uwielbiam Budzika w koszulach. Aha, jeszcze jedno. Niestety nie umiem ich wyprasować, może macie jakieś rady w tym temacie? Cholernie się mną. Jeszcze bardziej nie umiem sfotografować ubrań.

I hipsterskie spodnie. Bo chyba są hipsterskie? Kompletnie się na tym nie znam!

Namawiam Was do korzystania z dobrodziejstw second-handów. Nie wstydźcie się, to jest trendy i jazzy (nie wiem jakich słów się teraz używa, sorry). Niech to, czego używamy, ma swoje drugie życie. Jeśli nie sh, to może rodzinny swap? Jeśli nie ubrania, to może zabawki? Krzesełko do karmienia? Rower? Jest całe mnóstwo przedmiotów, które nie muszą lądować na wysypisku odpadów. Mam nadzieję, że już niedługo będę mogła napisać więcej o ekologii w naszej rodzinie. Jesteście ciekawi?