Bociany zataczają kręgi coraz bliżej i bliżej, za jakiś czas zrzucą bobasa to tu, to tam i odlecą do ciepłych krajów mając w nosie problemy, których narobiły. A my – kobiety musimy poinformować o powiększeniu rodziny sprawcę całego zamieszania czyli partnera. Jak to zrobić? Recept jest wiele ale ja opowiem Wam o swojej. Jak powiedzieć partnerowi o ciąży?

Wstałam bardzo wcześnie rano, bo na opakowaniu testu ciążowego napisali, że rano najlepiej. Wtedy stężenie hormonu hCG (gonadotropiny kosmówkowej, uff) jest najwyższe. Kilka kropel wiadomo czego i radosne, chociaż pełne napięcia oczekiwanie. Udało się czy nie? Kilka minut i prawie wszystko stało się jasne. Byłam w ciąży. Póki co – teoretycznie bo przecież każda baba w ciąży ma wielki bandzioch z przodu, przygięta chodzi w te lub wewte a jej chód przypomina raczej kaczy niż ludzki.

I mdłości! Tak, na każdym szanującym się amerykańskim filmie, aktorka grająca ciężarną spędza długie chwile sam na sam z toaletą. Do tego niepohamowany pociąg do ogórków kiszonych. Może niedługo – pomyślałam. Obecnie brzuch miałam płaski, czułam się świetnie a jedynym symptomem mojej teoretycznej ciąży był test ciążowy, jak wół pokazujący dwie kreski.

Nie dzwoniłam do męża. Postanowiłam zrobić mu niespodziankę, w końcu miałam tę pewność że się ucieszy. Jak tu się przygotować? Nie wypalę prosto z mostu „będziemy mieli dziecko” – nie tak to sobie wymarzyłam. Wystroiłam się jak jakaś głupia, w sercu maj, w portfelu trochę wolnych pieniędzy do wydania. Poleciałam (dokładnie: leciałam, bo ciąża mi dodawała skrzydeł) do sklepu z akcesoriami dla niemowlaków. Wybrałam najmniejsze dostępne białe buciki. Dokupiłam jeszcze śliczne pudełko i zawiązałam dwiema wstążkami – różową i niebieską. Przypięłam również bilecik wycięty z papieru kredowego i napisałam na nim, że te dwa kolory dlatego, że jeszcze nie wiem czy będziemy mieli syna czy córkę.

Energia mnie wprost rozpierała, więc nie gotowałam zwykłego obiadu ale uroczysty z dwóch dań i deseru. Zupa krem z zielonego groszku i szparagi w szynce parmeńskiej pod beszamelem. Czułam, że ta ciąża będzie jednym, wielkim apetytem na słodycze toteż usmażyłam naleśniki z delikatnym śmietankowym serkiem, truskawkami i lodami waniliowymi. Na samą myśl ciekła mi ślinka a tu jeszcze tyle czekania! Zabrałam się do pracy. I szybko zmęczyłam. Czyżby pierwsze objawy ciąży?

Godzina 17:00 wybiła nagle. Mąż wrócił z pracy. Dobrze, że był zadowolony, a ja za punkt honoru obrałam sobie mu ten humor jeszcze poprawić, przekazując nowinę będącą wisienką na torcie spełnienia. Najpierw podałam obiad. Potem deser a po nim na chwilę wyszłam z pokoju. Wróciwszy, wyjęłam zza pleców małe, białe pudełeczko. Mąż spytał o co chodzi, ale nic się nie odzywałam bo co by to była za niespodzianka? Otworzył i zobaczyłam, że w jego oczach pojawiły się łzy. Nie, nie był zrozpaczony tylko tak szczęśliwy! Wtedy uroczyście oznajmiłam „skarbie, będziemy mieli dziecko. Nasza miłość nabierze jeszcze większych rumieńców, a dziecko stanie się jej dopełnieniem.” Wieczór podsumowaliśmy wspaniałym pocałunkiem, po czym do późnej nocy snuliśmy plany o szczęśliwym życiu.

Tak pewnie jest w bajkach. W rzeczywistości wstałam rano, zrobiłam test w którym było tylko jedno pytanie. Druga kreska była bardzo słaba więc poszłam do TB i zapytałam czy też widzi dwie, bo jestem trochę zaspana. Widział.