Wstydliwych sekretów zdradzać nie będę, ale są takie rzeczy, o których nie mówi się na co dzień, bo nie ma takiej potrzeby. Są. Po prostu gdzieś obok. Zbędne informacje, których rozwijanie jest pozbawione sensu. Dla samej siebie i dla Ciebie trochę ujawniam kawałkami. Może poznasz mnie lepiej, a jeśli nie – zrozumiesz? Fantastyczna sprawa w ramach autoterapii – polecam.

1. Na studiach byłam kujonem.

Wow, ale sekret! I co teraz? Moje drugie imię to ambicja. Ta cholera właśnie przyczyniła się do potrzeby osiągnięcia stypendium. Że nauka przychodzi mi lekko, zorientowałam się dopiero na drugim roku. Uczyłam się bardzo dużo, a spokoju potrzebowałam do tego stopnia, że rodzice w trymiga nauczyli się mówić szeptem, sąsiada mieszkającego nad nami odwiedziłam pierwszy raz od 20 lat, a do studentów obok byłam zmuszona wzywać cięższą artylerię. Przecież mogli być cichutko.

A w przerwach między zajęciami umilałam sobie czas Chmielewską.

2. Antek nie będzie jedynakiem.

Po moim trupie! Trochę zazdroszczę koleżance z roku, że dwójki dorobiła się podczas studiów. Ma z głowy! Posiadanie jednego berbecia nie zniechęciło mnie w tej kwestii ani trochę. Chociaż słyszałam, że z  chodzącym dzieckiem „to jest dopiero masakra” okazało się, że właśnie teraz jest najfajniej. Spacery, zabawa, codzienność to nowa jakość. Po cichu liczę, że kiedyś się zajmie młodszym bratem albo siostrą. Jestem naiwna?

3. Jestem fanatyczką cyfry 4.

Wszędzie ją widzę, a kiedy nie dostrzegam, to się doszukuję. Wszystkie wielokrotności czwórki są równie fajne. Nawet męża poznałam 16.04 i uważam, że to znak (czy Ty też widzisz, że słowo „znak” ma 4 litery?).

4. Piję kawę przed snem.

Często mi się zdarza i zupełnie nie przeszkadza w chrapaniu (niestety!) już po chwili. Po prostu wieczorami robię dużo słabszą, z nieprzyzwoitą ilością mleka – dla smaku. Przecież wiadomo, że nic tak nie usypia jak filiżanka ciepłego mleka, a to porównywalne z moją kawą.

5. Lubię surowe ciasto.

Może nie powinnam tego pisać? To niezdrowe, nie róbcie tego w domu! Miska z resztkami masy piernikowej mmmm! To nic innego jak kogel-mogel z kakao i przyprawą do piernika.

6. Mam do dyspozycji ponad 30m2 powierzchni, z którą nie wiem co zrobić.

W przyszłości będzie sypialnią. Tymczasem jest składzik na niepotrzebne rzeczy, pralnia, suszarnia i wylęgarnia pomysłów. Ma ogromny potencjał i muszę pomyśleć nad pracownią w tym pomieszczeniu. Jest jasne i inspirujące.

7. Kocham Chorwację.

Byłam w niej już niezliczoną ilość razy, nawet trochę mówię po chorwacku i chcę nauczyć się więcej. Przejechaliśmy wzdłuż i wszerz. Ma w sobie coś przyciągającego. Uśmiechnięci, niespieszący się nigdzie ludzie, najlepsze piwo pod słońcem i tylko nasze, jedyne w swoim rodzaju miejsca. Uliczki, w których można kręcić filmy o tańczących iskrach rodzących się uczuć.

8. Budzik miał być Stanisławem.

Ostatecznie wybraliśmy inne imię, ale ten Stanisław krąży gdzieś z tyłu mojej głowy.

9. Oglądałam „Modę na sukces”.

O jaki wstyd! Wystarczyłby jeden odcinek na 100 lub 200 żeby być na czasie. Ten serial ciągnie się jak flaki z olejem, a wątki wysysane są do cna. Że też oni jeszcze wszyscy żyją! Ok, nie wszyscy ale większość. Najbardziej wkurzała mnie wymiana aktorów, ciężko było się przyzwyczaić do nowych. Nawet nie wiem czy to jeszcze leci? Może ktoś ogląda (tylko kto się przyzna?).

10. Nie cierpię koloru zielonego.

Nie i już. Ileż to razy próbowałam się do niego przekonać! Bezskutecznie. Na zielono przemalowałam dwie lampy – są obecnie białe. Kupiłam zasłonę do kuchni – przerobiłam na ścierki. Nawet książki z zielonymi okładkami podobają mi się mniej i rzadziej zwracam na takie uwagę. W mojej szafie nie znajdziecie nic zielonego, bo każda próba przemycenia tego koloru choćby w dodatkach, kończy się fiaskiem. Jedną, jedyną rzecz którą tolerowałam i nosiłam była jedwabna apaszka w odcieniu szmaragdu, cudnej urody. Zgubiłam ją i od tej pory nic jej nie zastąpiło. Aż dziw, że kocham ogród!

A może teraz Ty napiszesz coś o sobie?